Албански јазик — јазик што го говорат приближно околу 6 милиони луѓе, првенствено во Албанија, Косово, Србија, Црна Гора, Македонија, но исто така и во некои други балкански држави, како и од емигрантски групи во Калабрија, Италија. Современата албанска азбука се заснова на латиницата и има 36 букви.

​

Постојат два диференцијални дијалекти на албанскиот: тоскански дијалект и гегски дијалект. Разликите помеѓу двата дијалекти со огромни, дури и поголеми отколку некои словенски јазици како на пример словенечки јазик и српски јазик. Од вкупното албанско население на Балканот, околу две третини или мнозинство од албанците зборуваат на гегски дијалект.

​

Членот во албанскиот јазик е постпозитивен, односно се става на крајот од именката, исто како во македонскиот јазик. Албанскиот има само определен член и се користат следниве наставки:

 

• u за именки од машки род кои завршуваат на k, g и h, а за сите други -i.

• mal - mali (планина - планината), ujk - ujku (волк - волкот)

• а или -ja за именки од женски род. Ако именката завршува на o или e, тогаш се користи членот -ja.

• verturë - vetura (автомобил - автомобилот), pallto - palltoja (палто - палтото)

• за именките од среден род (малку на број) се користи членот -t.

 

За разлика од македонскиот, албанскиот има само еден член и членот се користи и за лични имиња и топоними (Shkup - Shkupi, итн).